Νέζβαλ, Βίτεσλαβ

(Viteslav Nezval, Μπισκουποβίτσε, Τρέμπιτς 1900 – Πράγα 1958). Τσέχος ποιητής. Ευαίσθητος δέκτης των κηρυγμάτων της πρωτοποριακής λογοτεχνίας, από τον Απολινέρ έως τον Μαγιακόφσκι, εξύμνησε τη χαρά της ζωής στις πρώτες του συλλογές Η γέφυρα (1922), Παντομίμα (1924) κ.ά. και στα Ποιήματα της νύχτας (1930), όπου βρίσκονται οι καλύτεροι στίχοι του. Οπαδός του ποιητισμού - καλλιτεχνικού ρεύματος γεννημένου από αντίδραση προς την προλεταριακή λογοτεχνία - υπήρξε αργότερα ο κυριότερος εκπρόσωπος της δραστήριας σουρεαλιστικής τσέχικης ομάδας, για την οποία και έγραψε ένα μανιφέστο (1934)· προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζονται και τα θεατρικά του έργα, μεταξύ των οποίων Ο φόβος (1929), Οι εραστές του περιπτέρου (1931) και η συλλογή Ο απόλυτος νεκροθάφτης (1937), με τις 52 πικρές μπαλάντες του φοιτητή Ρόμπερτ Ντέιβιντ (1936), και ακόμα περισσότερο με το Μητέρα ελπίδας (1938), διαγράφεται η στροφή του Ν. προς μια πιο άμεση έκφραση πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων. Κατά τα πολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια, ο Ν. ανέλαβε τον ρόλο του στρατευμένου και εθνικού ποιητή (Τραγούδι της ειρήνης, 1950· Από το σπίτι μου, 1951). Το 1953 ανακηρύχθηκε εθνικός ποιητής της Τσεχοσλοβακίας. Άφησε ημιτελή τα ενδιαφέροντα απομνημονεύματα του (Από τη ζωή μου).